Performing the role in Play of Krishna

All Glories to Sri Brahma Madhva Gaudiyä Säraswata Sampradaya (lineage). All Glories to my Grand Spiritual Master
His Divine Grace Srila PRABHUPÄDA Bhakti Siddhänta Saraswati Goswämi Thäkur
& my beloved Spiritual Master
His Divine Grace Srilä Bhakti Pramode Puri Goswämi Thäkur.

Supreme Lord Kåñëa is the original personality of Godhead. In order to manifest play, Lord Kåñëa expanded Himself into four principal forms, known as Sri Väsudev, Sri Sankarshan, Sri Pradyumna, and Sri Aniruddha.  To fulfil the desire of Kåñëa, Sankaåshan further expands Himself into five forms called, ” Sri Kärnôdakashäyî Mahävishnu, Sri Garbhôdakasäyî Mahävishnu and Ksîrôdakasäyî Mahävishnu, Mahäsankaåshan and Shesha “.  Sri Kärnôdakashäyî Mahävishnuglanced towards mäya and created the material universe. To decorate the universe, from the navel of Garbhôdakasäyî Mahävishnu appeared a lotus stem and from the top of the lotus flower, appeared Brahmä, the first living entity of this material universe. The whole length of the lotus stem is where the fourteen planetary systems are situated. Above Earth, the seven planetary systems (lôkä) areBhü, Bhüvah, Sväh, Mohô, Janã, Tapã, and Satyã.  Below Earth, the seven planets are Tal, Atalã, Vitalã, Sütalã, Rasätalã, Talätalã and Pätalã. 

All of these planetary systems are material worlds. The topmost planetary system, Satyãlôkäabode, is where Brahmä appeared. Then Brahmä was instructed by the Supreme Lord to create all living entities. The scriptures give detail about the number of species in each group;

• In total there are 8.4-million different species going through the cycle of birth and death.  

  *Totals number of aquatic species is 900,000.
  *Non-moving living entities such as trees, stones,  are 2 Million.
  *Insect, maggot-worm, and reptiles are 1,100,000.
  *Different birds species. are 1 million.
  *Different animals are 3 million.
  *Only the human species are 400,000  in number.
    These are the total 8.4 million species of living entities that exist within the material world.

This material world has been likened to a stage, and all the living entities are likened to actors on that stage. But in the drama of material existence, what should be our role on this stage? The stage has been set by the Lord for us to think of how to engage our role in the Lord’s pleasure. To think of satisfying the Lord’s sense.  The Lord has given humans sufficient intelligence to use our free will correctly and play the right role in this stage of material existence.

One should not have even a whiff of smell for their own sense gratification, regardless of the varnashrama they belong to. To elaborate, if a person is a householder, he or she should think that the house is for Kåñëa’s services. They should marry for Kåñëa’s happiness, conceive children for Kåñëa’s services and look after the children as Kåñëa’s servant. The child should be raised accordingly with the knowledge of Kåñëa Consciousness. If a person is following the renounced ashram, then he or she should also keep Kåñëa in the center of their daily activities. To further explain this point, let us imagine a circle with a dot in the center of that circle.  The circle revolves around that one point in the center.  Likewise, Kåñëa is the center point in the circle of life of all the living entities and our activities must revolve around Kåñëa’s pleasure for us to live in absolute harmony.  Therefore, it does not matter which ashram one belongs to, the only motivational center point should be Kåñëa.

“The farther we move away from Kåñëa and distance ourselves from Him,
the closer we move towards Maya and the easier we fall into the trap of mäya (illusion)”

We can think intellectually only when we are in this human form of life. When we do so, we understand the main reason for our suffering in this material world. Our challenge is to remove our suffering, but most of the time we think that suffering can be removed by earning lots of material wealth. Even after collecting lots of wealth, we will ultimately face death. The Supreme Lord becomes unhappy seeing the suffering of human beings, to whom he gave sufficient intelligence and free will. So, in order to teach us the actual way out from our suffering, the Lord appears in the form of His pure devotees. We get this information from the famous Vaishnava book called Sri Chaitanyä Charitämrta written by Çåilä Kåñëadas Kaviraj Goswämipad,

guru kåñëa-rüpahanaçästrerapramäëe
guru-rüpekåñëakåúpakarenabhakta-gaëe

The literal meaning of this verse is that Lord Sri Kåñëa appeared in the form of Guru; all the devotees are getting the mercy of Lord Sri Kåñëa via the Guru.

“Guru” means “heavy”. Heavy because He is the representative of Kåñëa. There are two syllables in the word “Guru” i.e. ‘Gu’, which means the darkness of ignorance and ‘ru’ means effulgence which removes the darkness. Hence Guru is the person who can bring us out of the darkness of the material universe to the light of transcendence. He teaches us the method of spiritual practice by his own example. Therefore, Guru is not an ordinary human being. He should be appointed by Kåñëa’s representative.

There are several types of Gurus. First is vartmah – pradarshak guru who shows us the true spiritual path and guides us towards a sad-guru (true spiritual master). For example, when I was a little boy, my grandfather Madan Mohan Das Adhikari Prabhu, a disciple of His Divine Grace Çåilä Prabhupäda Bhakti Siddhänta Saraswati Goswämi Thäkur, founder acärya of all Gaudiyä maths and mission, inspired me by his spiritual practice and used to take me to meet his godbrothers.  I met many of my grandfather’s god brothers including, His Divine Grace Çåilä Bhakti Çåilä Bhakti Dayita Mädhav Goswämi Mahäräj, His Divine Grace Çåilä Bhakti Rakshak Sridhardev Goswämi Mahäräj, His Divine Grace Çåilä Bhakti Kusum Çaraman Goswämi Mahäräj, His Divine Grace Çåilä Bhakti Kumud Santa Goswämi Mahäräj, His Divine Grace Çåilä Bhakti Vichär Yäyävar Goswämi Mahäräj, His Divine Grace Çåilä Bhakti Kamal Madhusudhan Goswämi Mahäräj, His Divine Grace Çåilä Bhakti Mayukh Bhägvat Goswämi Mahäräj and many more.

Once, my spiritual master came to my grandfather’s residence, and as soon as I met with him, I immediately felt a deep attachment towards him. His softness, humility, scholarliness, and other Vaishnava qualities attracted me. My grandfather often used to say that, ‘all my godbrothers are self-realized personalities’ (jívanmukta – mahäpurush).  Whoever you feel an attachment towards, you are free to take initiation from him, that is if my godbrother accepts you as his disciple.

Thus, my spiritual master His Divine Grace Srila Bhakti Pramode Puri Goswämi Thäkur accepted me as his disciple, 8 years after I first approached him and after testing my level of tolerance in different ways. For example, when I first approached him to accept me, he said “you have made the wrong choice because I am a poor brahmin sannyasi and I live in my god brother’s temple. I don’t have any centers or temples. You will suffer if you take initiation from me.  It is better for you to take initiation from an äcarya (initiating spiritual master) who has many centers and then you will have many places to stay.” I responded by saying “that it is not a problem for me, and I still would like to take initiation from you”.  He replied that, “you are too young, you have not graduated and if you do not graduate with a solid education then you are not going to be able to understand the inner meaning of different scriptures, and so on”.

Through my grandfather who was my vartma-pradarshak guru, I found my initiating spiritual master. My Spiritual Master, His Divine Grace Çåilä Bhakti Pramode Puri Goswämi Thäkur after my initiation, was also my Shiksha guru. My spiritual master used to say that ‘all my godbrothers who are physically present right now, they are all eligible to teach you. Also, He added that His Divine Grace Çåilä Bhakti Ballabh Tirtha Goswämi Mahäräj (acharya of Sri ChaitanyäGaudiyä Math) and His Divine Grace Çåilä Bhakti Vijyan Bharati Goswämi Mahäräj (general secretary of Sri Chatanya Gaudiyä Math) can give me shikshäas well. Thus, they are all are my shikshä Gurus.

There is another type of Guru called ‘chaitya-guru’, which is residing in our heart as paramãtmä. This is actually kçiródakashäyi – mahävishnu who resides in hearts of all living entities as the super soul – paramãtmä. Eventually, this chaitya guru will come to us in the form of our initiating Guru (Diksha Guru). I hope that you all can understand from this brief summary the role of the four different Gurus in our spiritual life.

“Spirituality means to fix our minds towards the Lord and His services”

Dikça and Çikça Guru teach us how to fix our minds towards the Lord and His services by example. Therefore, we should follow in their footsteps (änugatya).  Also, we must keep in mind that Guru is not an individual. Guru is the embodiment of the absolute truth (Supreme Lord Sri Kåñëa). One who initiates and guides us, they are the actual representative of Sri Kåñëa.
One of our great åasikäcarya, Çåilä Vishwanätha Chakravarty Thäkur wrote a song called Guru-Ashtakam, there –

“säkshäd-haritvenä samasta-shästrer-uktastathä bhävyadevasadbih”

It means that the mercy of Kåñëa comes to the jiva (living entity) only through His pure devotee (guru), and we understand that all the scriptures reveal the truth that Guru is non-different from Kåñëa (Hari). However, there are differences.  Guru becomes old but Kåñëa does not become old (always remain youth). We know that Lord Sri Kåñëa Chaitanyä Mahäprabhu, Lord Räma, and Lord Kåñëa did do not have grey hairs, mustache or facial hairs, but we see that Guru can have a mustache and grey hairs. Kåñëais brihad (huge) and parama-ishwar (controller of all the universes) but on the other hand, Guru is not able to control the entire universe. As per Çåilä Vishwanätha Chakravarty Thäkur. How much Guru is dear to Lord that much Godliness He possesses hence He is different from Kåñëa.

Kåñëa is the controller of Maya but Guru can fall under the illusion of Maya as per the below song of Çåilä Bhakti Vinod Thäkur.

(Näma – Mähätyma)
“prathamechilentinisadgurupradhän
vramenämaapäradhêhoyhatagyän
vaishnavêviddesh kari chärenäma rasa
kramekrame hoy arthakaminirabósh”

‘At first, he was a chief spiritual master. Being desirous of self-recognition, name, fame, and having the tendency of blaspheming other Vaishnavas (sädhunindä), he gradually commits nämaaparädha (offenses towards the Holy Name). Through nämaaparädhahe loses the taste of chanting and gradually becomes attached to wealth and sensual desire.

An article written by Çåilä Bhakti Vinod Thäkur states :

“Human beings are not able to get the taste of Harinäma because of offenses. Transcendental Harinäma is the embodiment of all devotional mellows. When one chants without offenses, then they realize these mellows in their hearts. When one chants the transcendental holy name with purity, the heart will become joyful, tears will stream down their eyes and they will experience symptoms of devotional ecstasy. If one chants the HarêKåñëamahamantra but does not experience these symptoms, then one should know that due to offensive chanting their heart has become hard like a rock. It is the duty of a spiritual practitioner (sädhak) to chant the HarêKåñëamahämantra without offenses. One who instructs an unfaithful person to chant Harê Kåñëa mahämantra is a nämaaparädhi (causes offense towards the Holy Name).

If someone offers a pearl to a pig, the pig will not know its value; since the pig does not realize what the pearl is and will neglect it.  Similarly, it is improper to instruct one to chant the
Harê Kåñëa mahämantra who does not have faith in chanting. It is our primary duty to increase their faith in chanting the Harê Kåñëa mahämantra (by glorifying harinama with the help of Hari-Katha.)

If there is something that can be done to increase one’s faith, then doing that would be the duty.  When they gain enough faith, then can we instruct them to chant Harinäma. Out of false ego whoever thinks themselves to be Gurus and gives Harinäma initiation to faithless people, then they fall from their position due to their offense towards Harinäma.

According to scriptures, Kåñëa appeared in this material world in the form of His holy name. Although it is only a syllable, the holy name is the transcendental form of Kåñëa.”

The näma and the nämi (person with the name, ie, Kåñëa) are non-different. Keeping this in our mind that Kåñëa descended from His own abode Góloka Våindävan as His Holy Name, we are playing our part in Kåñëa’s drama on the stage of material existence.

In order to be eternally connected to the Supreme Lord Sri Kåñëa, we must follow devotional principles in our daily life and take the association of pure devotees (Guru and Vaishnavas).

I mentioned earlier how should we place Kåñëa in the center of our life.  As a householder, whatever be our profession in line with devotional principles, everything we do should be connected to Kåñëa. For example, whatever we earn for maintaining our livelihood, we should use it to maintain Kåñëa’s family.  Everything we cook, if we offer to Kåñëa then we can honor sanctified food (prasädam). We can travel to Holy places that are connected to Kåñëa and His pure devotees. In that way, we can engage all our activities in the service of Kåñëa and relate to Him.

All living entities are Vaishnavas. This is because all living entities are originally from Vishnu, but we are not serving the Lord and we struggle to fix our minds in serving Him. This material world is full of misery. We have financial success, academic success, and many other ways in which we feel successful, yet we feel that something is missing in our lives. The missing part is that we are away from the role that Kåñëa gave us to perform – to become His eternal servant and become attached to His services. Only then shall we be able to free ourselves from the 8.4 million species of the miserable lifecycle of birth and death. We must establish our attachment towards Kåñëa and deliver ourselves from the miserable material world and realize our eternal identity.

      As a human, our primary duty is to establish our eternal identity with a proper balance between our material duties and spiritual practices. We should not ignore our material duties since we are in the material world. In order to attain eternal identity, we should seek spiritual association to get help for practicing a pure devotional path (shudh-bhakti). As per our above discussion, humans get their nature, culture, and language from the influence of their association.

Sr iKåñëa Chaitanyä Mahaprabhu to fulfill the Padma-Purana prediction of “hritkale purushotammat” (Supreme Lord’s glories will spread around the world from Purushottam Dham (Jagganath Puri) and His own declared reduction as mentioned by Çåilä Kåñëadas Kaviraj Goswämipada in Sri Chaitanyä Charitamrita that “in every village and town of this world, His name will spread” brought His spiritual descendant, My Grand Spiritual Master His Divine Grace Srilä Bhakti Siddhänta Saraswati Goswämi Thäkur PRABHUPÄDA, at Sri Jagganath Puri through Çåilä Bhakti Vinod Thakür and empowered Him to establish distinguished devotional centers, named Sri Chaitanyä Math and Sri Gaudiyä Math. Çåilä Prabhupada designated His disciples as ‘vipada uddhärana bhändav’in the last Vyasa puja festival, 1936 at Mayapur, in one of

His lectures explained as follows:

“We are unable to see Bhagavan here. The devotees who serve Bhagavan bestow their mercy on us and give us the ability to see Bhagavan. Their activities are to be followed and they are our one and only way towards auspiciousness. Due to having very little knowledge, many people, out of their own insignificant experience, try to equate the mentality of the devotees of Bhagavan to that of a slave mentality. Let those who speak from a state of mental aberration speak whatever they please. However, our understanding will be –

“parivadatu jano yatha tatha va
nanu mukharo na vayam vicarayamah
harirasa-madira-madatimatta
bhuviviluthamanatamanirvisama”

We will roll in the foot dust of the devotees. We will not make anybody our disciple; we have not and we shall not either. This is because, if it happens, then we will run in the wrong direction due to being tempted by the tastes of non-devotees. All of you are my spiritual masters (guru). Have mercy on this fallen soul thinking him to be your disciple.”

After My Grand Spiritual Master’sphysical departure, in order to expand the loving mission of Sri Kåñëa Chaitanyä Mahaprabhu and fulfill the desire of their beloved Çåilä Prabhupada, my spiritual master His Divine Grace Çåilä Bhakti Pramode Puri Goswämi Thakur established Sri Gopinath Gaudiyä Math; my instructing spiritual master, His Divine Grace Çåilä Bhakti Dayita Madhav Goswämi Mahäräj established Sri Chaitanyä Gaudiyä Math; His Divine Grace Çåilä Bhakti Rakshak Sridhardev Goswämi Mahäräj established Sri Chaitnya Saraswat Math; His Divine Grace Çåilä Bhakti Pragyän Keshav Goswämi Mahäräj established Sri Gaudiyä Vendänta Samiti; His Divine Grace Çåilä Bhakti Vedanta Swami GoswämiMahäräj (Prabhupada) established ISKCON; His Divine Grace Çåilä Bhakti Säranga GoswämiMahäräj established Sri Sri Gaur Nitäyanada temple and so on.

All the societies that are established by our Guru-Varga and their followers have their ultimate goal to encourage spirituality through their activities hence fixing everyone’s mind towards Kåñëa and His services. If we really want to follow spirituality, then we should seek like-minded and higher associations from us. Amongst all these societies we must seek an association that is non-sectarian, non-judgemental, and keeping amicable relationships amongst each other. This will give us a taste of Lord Chaitanyä’s loving mission – Prema (pure love for Kåñëa). This is the ultimate way to realize our identity.

      I humbly pray to my spiritual master as well as all members of our lineage, Sri Bhrama Madhva GaudiyäSaraswata Sampradäya, to bestow their mercy on this fallen soul and give me the potency to perform my role as per the play of Kåñëa under your loving guidance for rest of my life and fulfill your and Sri Kåñëa Chaitanyä’s desire of spreading the loving message by example around the world until the last breath of my life.

Yours in the Service of Sri Kåñëa Chaitanyä Mahäprabhu’s Mission & Seeker of tiny particles of dust from the
Lotus feet of pure devotees.

HDG Srila Bhakti Bibudha BodhäyanGoswami Maharaj
Sri Gopinäth Gaudiyä Math (President)

Jouer notre rôle dans le théâtre de Krishna

Toutes gloires à la Sri Brahma MadhvaGaudiyä SäraswataSampradaya. Toutes gloires à mon bien-aimé grand maître spirituel, Sa Divine Grace Srilä Bhakti Siddhänta Saraswati GoswämiThäkur PRABHUPÄDA&mon bien-aimé maître spirituel Sa Divine GraceSrilä Bhakti Pramode Puri Goswämi Thäkur.

Krishna, Dieu la personne suprême et originelle, désirait manifester une pièce de théâtre. Pour ce faire Il Se déploya en quatre personnalités principales : Sri Väsudev, Sri Sankarshan, Sri Pradyumna et Sri Aniruddha.Puis, Sankarshan, servant le désir de Krishna, Se déploya à Son tour en cinq : Sri Käranôdakashäyî Mahävishnu, Sri Garbhôdakasäyî Mahävishnu, Ksîrôdakasäyî Mahävishnu, Mahäsankaåshan et Shesha. Puis, Sri Käranôdakashäyî Mahävishnuposa son regard sur Maya, c’est ainsi que fût créé l’univers matériel. Du nombril de Garbhodakashayi Mahavishnu poussa une fleur de lotus sur laquelle apparût Brahma, le premier être vivant de cet univers, son rôle était d’embellir la création. L’univers matériel est classifié en quatorze systèmes planétaires, tous situés le long de la tige de lotus. En ordre ascendant les sept systèmes planétaires (loka) supérieurs sont : Bhü(la Terre),Bhüvah, Sväh, Mohô, Janã, Tapã, et Satyã. En dessous de la terre sont les sept systèmes planétaires dites inférieurs, elles sont :Tal, Atalã, Vitalã, Sütalã, Rasätalã, Talätalã etPätalã. Tous ces systèmes planétaires font partis de l’univers matériel. La planète la plus élevée de cet univers est Satya loka, c’est là qu’est apparu Brahma.Le Seigneur donna ensuite l’ordre à Brahma de créer toutes les formes de vie. Les saintes écritures donnent le détail des différentes espèces et leurs nombres. Il y a au total 8.4 millions formes de vie, au travers desquelles, les âmes se réincarnent dans un cycle perpétuel. 900.000 formes d’espèces aquatiques, 2 millions d’espèces immobiles comme les végétaux et les minéraux, 1.1 million de variétés d’insectes, de lombrics et de reptiles, 1 million d’espèces d’oiseaux, 3 millions d’espèces mammifères et 400.000 variétés d’espèces humaines, c’est ainsi que se dénombrent les 8.4 millions formes de vie présentent dans l’univers matériel.
Cet univers est comparable à une scène de théâtre gigantesque sur laquelle tous les êtres vivants sont des acteurs. La question est : dans ce drame de l’existence matérielle, quel rôle devons-nous jouer ? Cette scène a été mise en place par le Seigneur afin que nous trouvions comment jouer notre rôle de manière à Lui plaire, à Le satisfaire. C’est à cette fin que le Seigneur nous a doté d’une intelligence avec laquelle nous pouvons faire les bons choix et jouer notre rôle de la meilleure manière possible.
Un bon acteur ne devrait pas avoir le moindre soupçon de désir égoïste, peu importe la classe sociale ou le stade de vie (varnashram) dans lequel il se trouve. Ainsi, un chef de famille devra considérer que sa maison est au service de Krishna. Un couple s’unira pour le plaisir de Krishna, verra ses enfants comme des serviteurs de Krishna et en prendra soin comme tel. L’enfant devra être éduqué avec une conscience de Krishna. Pareillement, un célibataire sur la voie du renoncement devra garder Krishna au centre même de toutes ses actions. Pour illustrer cela nous pouvons imaginer une multitude de cercles concentriques, ayant tous le même centre. Les cercles représentent les êtres vivants et Krishna, leur centre commun. Pour que cette image d’harmonie totalese manifeste dans la vie, toutes les actions de chacun doivent être centrées autour du plaisir de Krishna, et ce, sans importance quantà la situation personnelle de chacun.
En nous éloignant de Krishna nous nous rapprochons de Son énergie illusoire (Maya), et le plus nous nous rapprochons d’elle le plus il nous est facile de tomber dans son piège.
Seuls les êtres humains sont capables d’intelligence. Notre défi est de réfléchir comment mettre fin à nos souffrances, et la plupart du temps nous pensons y parvenir grâce à l’argent, cependant même avec une quantité énorme de richesse nous devrons faire face à la mort. Le Seigneur ressent de la peine en voyant la souffrance des êtres humains, et afin de nous montrer comment nous en libérer, Il vient à nous à travers Ses purs dévots. Cette information nous vient du célèbre ouvrage le « Chaitanya-Charitamrita » dont l’auteur estÇåilä Kåñëadas Kaviraj Goswämipad,
guru kåñëa-rüpa hana çästrera pramäëe
guru-rüpe kåñëa kåúpa karena bhakta-gaëe
Selon le clair témoignage de toutes les Ecritures révélées, Krishna apparaît sous la forme du maître spirituel. A travers le maître spirituel, tous les dévots reçoivent la miséricorde de Krishna. (C.C. Adi1.45)
Une traduction du mot « guru » est « lourd », le contraire de léger. Lourd, car le maître spirituel représente Krishna Lui-même. Par ailleurs la première syllabe ‘gu’ veut dire les ténèbres de l’ignorance et ‘ru’l’effulgence qui disperse les ténèbres. Le Guruest la personne qui est capable de nous sortir des ténèbres de l’univers matériel pour nous conduire à la clarté de la transcendance. Le Guruest celui qui nous enseigne par son exemple personnel comment pratiquer la vie spirituelle. De ce fait, le Guru n’est pas un être humain ordinaire, et doit être désigné par un représentant de Krishna.
Il existe différentes sortes de Gurus. Tout d’abord il y a le vartmah pradarshak guru, c’est lui qui est le premier à nous montrer la voie spirituelle et qui guide vers un maître spirituel authentique (sad-guru).Dans mon cas, c’est mon grand-père Madan Mohan Das Adhikari prabhu, disciple de Sa Divine Grâce Çåilä Prabhupäda Bhakti Siddhänta Saraswati Goswämi Thäkur, fondateurachäryade toutes lesGaudiyä maths et Gaudiya missions qui m’inspira par sa pratique spirituelle, et qui m’emmena auprès de ses frères en Dieu alors que j’étais encore un jeune garçon. C’est ainsi que j’ai pu rencontrer Sa Divine Grâce Çåilä Bhakti Çåilä Bhakti Dayita Mädhav Goswämi Mahäräj, Sa Divine Grâce Çåilä Bhakti Rakshak Sridhardev Goswämi Mahäräj, Sa Divine Grâce Çåilä Bhakti Kusum Çraman Goswämi Mahäräj, Sa Divine Grâce Çåilä Bhakti Kumud Santa Goswämi Mahäräj, Sa Divine Grâce Çåilä Bhakti Vichär Yäyävar Goswämi Mahäräj, Sa Divine Grâce Çåilä Bhakti Kamal Madhusudhan Goswämi Mahäräj, SaDivine Grâce Çåilä Bhakti Mayukh Bhägvat Goswämi Mahäräjet tant d’autres.
Un jour, mon maître spirituel est arrivé chez mon grand-père, en le voyant j’ai tout de suite ressenti un attachement profond pour lui. J’ai été attiré par sa douceur, son humilité, son érudition et ses qualités Vaishnavas. Mon grand-père disait souvent de ses frères en dieu qu’ils étaient tous des êtres réalisés (jivan mukta mahapurush) et que je pouvais me faire initier par celui pour lequel je ressentais une attirance, à condition qu’il m’accepte comme disciple. C’est 8 ans après ma première rencontre avec lui, période durant laquelle ilmit à l’épreuve mon niveau de tolérance que mon maître spirituel m’accepta comme son disciple. La première fois que je lui ai demandé de m’initier il me dit « Tu fais un mauvais choix, parce que je suis un pauvre sannyasi et que je vis dans le temple de mon frère en Dieu. Je n’ai pas de temple ni de centre. Si tu te fais initier par moi tu vas souffrir, tu devrais plutôt te faire initier par un acharya (maître spirituel initiateur) qui a plusieurs centres, ainsi tu auras plusieurs endroits où rester. » Je lui répondis « ce n’est pas un problème pour moi, et je voudrais quand même me faire initier par toi ». Il me dit alors « tu es trop jeune, tu n’as pas terminé tes études, et si tu n’obtiens une éducation solide tu seras incapable de comprendre les sens internes des saintes écritures ».
Grace à mon grand-père qui était mon vartma-pradarshak guruj’ai pu trouver mon maître spirituel initiateur. Mon maître spirituel initiateur, Sa Divine Grace Srila Bhakti Pramode Puri Goswami Thakur, après mon initiation devint aussi mon maître spirituel instructeur. Il me disait ‘tous mes frères en dieu qui sont encore présents sont qualifiés pour t’enseigner’. Il ajouta aussi que Sa Divine Grace Srila Bhakti Ballabh Tirtha Goswami Maharaj (acharya de la Sri Chaitanya Gaudiya Math) ainsi que Sa Divine Grâce Srila Bhakti Vigyan Bharati Goswami Maharaj (secrétaire général de la Sri Chaitanya Gaudiya Math) pouvaient aussi m’enseigner, de cette manière ils sont tous mes maîtres spirituels instructeurs (shiksha-guru).
Il y a un autre type de Guru, le ‘chaitya-guru’ qui réside dans notre cœur en tant que le paramatma. Il est en fait ksirodakashayi mahavishnu, qui réside dans le cœur de chaque entité vivante, il est l’âme Suprême (paramatma). En fin de compte c’est le chaitya-guru qui viendra à nous sous la forme de notre maître spirituel initiateur (diksha-guru). J’espère que grâce à ce résumé vous comprendrez le rôle des quatre différents Gurus dans la vie spirituelle.
La vie spirituelle consiste à fixer notre esprit sur le Seigneur et les services qui Lui sont offerts. Les maîtres spirituels diksha-guru et shiksha-guru nous enseignent comment appliquer cela dans nos vies par leurs exemples personnels. Notre devoir consiste donc à suivre leurs traces (anugatya). Nous devons aussi garder en tête que le Guru n’est pas un individu, il est la demeure de la vérité absolue (Dieu, la Personne Suprême, Sri Krishna). Celui qui nous initie et ceux qui nous guident sont les représentants authentiques de Krishna,la miséricorde du Seigneur descend sur les êtres vivants seulement à travers Son pur dévot.Srila Vishvanath Chakravarti Thakur, un maître proéminent dans notre lignée, un rasik-acharyaa composé un chant intitulé Guru-Ashtakam dans lequel il dit – ‘säkshäd-haritvenä samasta shästrer-uktastathä bhävyad eva sadbih’,« tous les écrits révélés s’accordent à dire qu’il n’y a aucune différence entre le Guru et Hari (Krishna) ». Cependant nous remarquons plusieurs différences : le Guru vieillit mais Krishna est éternellement jeune, Nous savons que le Seigneur Sri Krishna Chaitanya Mahaprabhu, le Seigneur Rama et le Seigneur Krishna n’ont jamais eu de cheveux gris, de moustache ou de barbe, alors que ce n’est pas le cas du Guru. Une caractéristique de Krishna est qu’Il est gigantesque (brihad), qu’Il est le contrôleur de tous les univers (param-ishvara) alors que le Guru n’est pas capable de contrôler l’univers. Vishvanath Chakravarti Thakur dit aussi que plus le Guru est cher à Krishna,plus il est Divin, ce qui indique aussi qu’il est différent du Seigneur.
Krishna est le contrôleur de l’énergie illusoire (Maya) alors que le Guru peut se retrouver sous son influence :
prathame chilen tini sadguru pradhän
pare näma apäradhê hoy hatagyän
vaishnavê viddesh kari chäre näma rasa
krame krame hoy artha kaminira bósh
‘Initialement il était un maître spirituel proéminent, puis graduellement, poussé par l’attrait de la renommée il développa la tendance à critiquer les vaishnavas (sadhu-ninda) et par conséquent il commît des offenses envers le Saint Nom (nama-aparadha), ces offenses ont eu comme effet qu’il perde le goût à chanter les Saints Noms, et qu’il s’attacha petit à petit à l’argent et aux plaisirs sensuels. (Harinam Chintamani 6.40/41)

Dans un article, Srila Bhaktivinode Thakur écrivit:
“Les êtres humains n’obtiennent pas de goût pour le Harinam à cause de leurs offenses.
Les Saints Noms Divins sont l’essence même de tous les purs sentiments de dévotions. Ceux qui invoquent les Saints Noms sans aucune offense réalisent ces sentiments divins dans leur cœur.
Quiconque invoque le Saint Nom avec pureté verra son cœur jubiler, des larmes couler de ses yeux et aura l’expérience d’extases dévotionnelles.
Celui qui chante le Mahamantra Hare Krishna sans qu’apparaissent ces symptômes doit savoir que son cœur est devenu dur comme la pierre dû à une invocation offensive.
C’est le devoir du pratiquant (sadhaka) d’invoquer le Mahamantra Hare Krishna en évitant toutes offenses. Celui qui instruit une personne sans foi à chanter le Mahamantra Hare Krishna est un offenseur au Saint Nom (nam-aparadhi).
Un cochon ne porterait aucune attention à une perle, étant incapable d’apprécier sa valeur, de même il est mal placé de dire à une personne sans aucune foi de chanter le Mahamantra Hare Krishna. Notre priorité est d’abord d’éveiller leur foi dans le Mahamantra Hare Krishna en décrivant Ses gloires.
Il est de notre devoir de faire ce qui permet d’accroître la foi chez quelqu’un. Quand on voit qu’une personne a développé suffisamment de foi alors nous pouvons l’instruire sur l’invocation du Harinam. Par contre, ceux qui, motivés par leur ego s’auto-proclament Guru et donnent l’initiation Harinam aux sans foi, chutent de leurs positions à cause de leur offense au Saint Nom.
D’après les saintes écritures, Krishna apparait en ce monde en tant que Son Saint Nom. Bien qu’Il soit composé de syllabes, le Saint Nom est la Forme Divine de Krishna. »
Il n’y a aucune différence entre le Nom de Krishna et Krishna Lui-même. Depuis Sa demeure Divine de Goloka Vrindavan, Sri Krishna est apparu en ce monde en tant que Son Divin Nom, c’est en gardant cela à l’esprit que nous devons jouer notre rôle dans le théâtre que Krishna a manifesté sur la scène de l’existence matérielle.
En s’associant avec des purs dévots (le Guru et les Vaishnavas) et en appliquant les principes de la dévotion dans notre vie nous pouvons rester continuellement reliés au Seigneur Suprême, Sri Krishna.
Comme je l’ai mentionné précédemment, nous devons centrer notre vie autour de Krishna. Quel que soit notre profession toutes nos activités doivent être reliées à Krishna. L’argent que nous gagnons doit être utilisé pour maintenir la famille de Krishna, nous pouvons aussi offrir tout ce que nous cuisinons à Krishna pour ensuite honorer une nourriture sanctifiée (prashadam). Nous pouvons visiter les lieux qui sont en relation avec Krishna et Ses purs dévots, de cette manière toutes nos activités peuvent être engagées au service de Krishna, et nous pouvons être connectés à Lui.
Tous les êtres vivants trouvent leurs origines en Vishnu, tous sont donc vaishnavas de naissance, cependant nous peinons à nous engager et à fixer notre esprit dans Son service. Ce monde est rempli de misères, malgré notre réussite financière, académique ou autre on ressent un manque dans nos vies. Ce manque vient du fait que nous ne jouons pas le rôle que Krishna nous à donner de jouer : celui de s’attacher à Lui avec amour et dévotion et de devenir Son serviteur éternel. C’est seulement ainsi que nous pourrons nous délivrer du cycle perpétuel et infernal des réincarnations à travers les 8.4 millions espèces vivantes. Nous devons atteindre notre objectif : éveiller notre attachement pour Krishna, réaliser notre réelle identité et nous extirper de ce misérable monde matériel.
En tant qu’êtres humains notre priorité est d’être situé dans notre identité éternelle tout en gardant un équilibre entre nos responsabilités matérielles et notre pratique spirituelle. Nous devons accomplir nos devoirs matériels, et nous devons aussi rechercher l’association spirituelle, car elle nous aidera à parfaire notre pratique spirituelle et à nous situer dans notre vraie identité. Gardons à l’esprit que l’être humain adopte sa culture, son langage et son caractèrepar l’influence de ses fréquentations.

« hritkale purushotammat »
Dans le padma-puranail est prédit que les gloires du Seigneur Suprême se répandront de par le monde entier à partir de Purushottam dham (Jagannath Puri). Et dans le Chaitanya Charitamrita de Srila Krishnadas Kaviraj le Seigneur prédit Lui-même que Son Divin Nom sera répandu dans chaque villes et chaque village. Sri Krishna Chaitanya Mahaprabhu, afin de réaliser ces prédictions fît apparaître mon grand-maître spirituel, Sa Divine Grâce Srila Bhakti Siddhanta Saraswati Thakur Prabhupada à Sri Jagannath Puri comme le fils de Srila Bhakti Vinode Thakur, et le mit en pouvoir pour fonder des centres de spiritualité de renoms, la Sri Chaitanya Math et la Sri Gaudiya Math. En 1936,lors d’une de ses allocutions, durant la célébration de son dernier vyasa-puja, Srila Prabhupada dit de ses disciples qu’ils étaient ses amis qui le sauver des dangers de ce monde ‘vipada uddharana bandhav’voici un extrait de son discours :
« Ce n’est pas de notre ressort de pouvoir voir Dieu ici. C’est par la grâce des dévots serviteurs du Seigneur qu’il nous est donné de Le voir. Ces purs dévots sont notre unique moyen de parvenir à la bonne fortune, et nous devons suivre leurs actions. Affectés par un manque de connaissance, certains voudraient comparer la mentalité des vaishnavas à celle de l’esclavagiste, laissons-les exprimer leurs états mentaux aberrants comme bon leurs semble. Quoi qu’il en soit notre position est la suivante :

parivadatu jano yatha tatha va
nanu mukharo na vayam vicarayamah
harirasa-madira-madatimatta
bhuvi viluthama natama nirvisama

‘Nous n’aurons nul souci des profanes, dussent-ils nous dénigrer. Nous goûterons seuls le doux sentiment spirituel que procure le chant du Saint Nom, et nous roulerons sur le sol et nous danserons d’extase. Ainsi jouirons-nous éternellement de la félicité absolue’ (Padyavali 73)
Nous roulerons nos corps dans la poussière des pieds des dévots. Nous ne considérons jamais personne comme notre disciple, ni dans le passé ni dans le futur. Si cela advenait, nous serions sur la voie opposée, celle qui attire les non-dévots. Vous tous êtes mes maîtres spirituels. Soyez indulgents envers cette âme déchue, et considérez-moi comme votre disciple. »
Apres le départ de mon grand-maître spirituel, ses disciples s’attelèrent à réaliser son désir en répandant la mission d’amour de Sri Krishna Chaitanya Mahaprabhu, ainsi, Sa Divine Grace Srila Bhakti Pramode Puri Goswami Thakur fonda la Sri Gopinath Gaudiya Math; mon maître spirituel instructeur, Sa Divine Grace Srila Bhakti Dayita Madhav Goswami Maharaj la Sri Chaitanya Gaudiya Math; Sa Divine Grace Srila Bhakti Rakshak Sridhardev Goswami Maharaj la Sri ChaitanyaSaraswat Math; Sa Divine Grace Srila Bhakti Pragyan Keshav Goswami Maharaj la Sri GaudiyaVedanta Samiti; Sa Divine Grace Srila Bhakti Vedanta Swami Goswami Maharaj (Prabhupada)l’ISKCON; Sa Divine Grace Srila Bhakti Saranga Goswami Maharaj le temple Sri Sri Gaur Nityananda et ainsi de suite.
Chacune des institution établit par nos Gurus précédents(guru-varga) et leurs descendants acomme objectif de promouvoir la spiritualité, à travers chacune de leurs actions ils encouragent tout le monde à absorber leurs esprits en Krishna et aux services qui Lui sont offerts. Si nous sommes vraiment sincères dans notre désir d’approfondir notre pratique spirituelle, nous devons rechercher ceux qui ont à la fois un état d’esprit similaire au nôtre, et qui sont plus avancés que nous. Parmi toutes ces institutions nous devons trouver une association qui est non-sectaire, non-discriminatoire, et dont les relations sont de nature amicale. Cela aura pour effet de nous donner le goût pour la mission d’amour du Seigneur Sri Chaitanya – le pur amour pour Krishna (prema), telle est la méthode parfaite pour réaliser notre identité.
Humblement, je prie mon maître spirituel ainsi que tous les membres de notre lignée spirituelle, la Sri Brahma Madhva Gaudiya Saraswat Sampradaya, qu’ils accordent leurs miséricorde à cet âme déchue que je suis, et qu’ils me donnent la force nécessaire pour exécuter mon rôle dans le théâtre de Krishna, et ce, sous leurs guidance aimante pour le reste de ma vie, que je puisse réaliser votre désir et celui de Sri Krishna Chaitanya de répandre le message du pur amour par mon exemple de par le monde jusqu’à mon dernier souffle.

Le vôtre, au service de la mission de Sri Krishna Chaitanya Mahaprabhu
&
En quête d’une particule de poussière des pieds pareils-au-lotus

B.B.Bodhayan
Président pour la Sri Gopinath Gaudiya Math

कृष्ण रचित नाटक में अपनी भूमिका का निर्वाह

କୃଷ୍ଣଙ୍କର ନାଟକରେ ଭୂମିକା ନିଷ୍ପାଦନ

ଶ୍ରୀ ବ୍ରହ୍ମ ମାଧ୍ୱ ଗୌଡ଼ୀୟ ସାରସ୍ୱତ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଜୟ ହେଉ ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ପରମ ଗୁରୁଦେବ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ସରସ୍ୱତୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଠାକୁର ପ୍ରଭୁପାଦ ଏବଂ
ମୋର ପ୍ରିୟ ଗୁରୁଦେବ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ପ୍ରମୋଦ ପୁରୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଠାକୁରଙ୍କର ଜୟ ହେଉ ।

ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହେଲେ ସବୁ ଦେବାଦେବୀଙ୍କର ମୂଳ ଉତ୍ସ । ଲୀଳା ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଇଛାକରି ସେ ନିଜର ଚାରିଗୋଟି କାୟ ବ୍ୟୁହ ରଚନା କଲେ, ଯଥା: ଶ୍ରୀ ବାସୁଦେବ, ଶ୍ରୀସଙ୍କର୍ଷଣ, ଶ୍ରୀପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଓ ଶ୍ରୀ ଅନିରୁଦ୍ଧ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଇଛାରେ ଶ୍ରୀ ସଙ୍କର୍ଷଣ ସ୍ୱୟଂକୁ ପୁନଃ ପାଞ୍ଚଗୋଟି ସ୍ୱରୂପରେ ବିସ୍ତାର କଲେ, ଯଥା: ଶ୍ରୀକାରଣୋଦକଶାୟୀ ମହାବିଷ୍ଣୁ, ଶ୍ରୀଗର୍ଭୋଦୟଶାୟୀ ମହାବିଷ୍ଣୁ, ଶ୍ରୀକ୍ଷୀରୋଦକଶାୟୀ ମହାବିଷ୍ଣୁ, ମହା ସଙ୍କର୍ଷଣ ଓ ଶେଷ । ଶ୍ରୀ କାରଣୋଦକଶାୟୀ ମହାବିଷ୍ଣୁ ମାୟାଦେବୀଙ୍କୁ ଇକ୍ଷଣ କରିବା ମାତ୍ରେ ଭୌତିକ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ସୃଷ୍ଟି ହେଲା । ଏହି ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ ସଜାଇବାକୁ ଶ୍ରୀ ଗର୍ଭୋଦକଶାୟୀ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ନାଭିରୁ ପଦ୍ମନାଡ଼ ଟିଏ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ଏବଂ ଏହି ନାଡ଼ ଉପରିସ୍ଥ ପଦ୍ମ ଫୁଲରେ ଶ୍ରୀବ୍ରହ୍ମା ପ୍ରକଟ ହେଲେ । ଶ୍ରୀ ବ୍ରହ୍ମା ହେଉଛନ୍ତି ଏହି ଭୌତିକ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ପ୍ରଥମ ଜୀବ । ଏହି ପଦ୍ମନାଡ଼ ମଧ୍ୟରେ ଚଉଦଟି ଲୋକ ଅବସ୍ଥିତ । ପୃଥିବୀ ଠିକ୍ ମଧ୍ୟ ଭାଗରେ ଅବସ୍ଥିତ । ପୃଥିବୀର ଉପରେ ସାତଟି ଲୋକ ଯଥା; ଭୂ, ଭୂବଃ, ସ୍ୱଃ, ମହଃ, ଜନଃ, ତପଃ ଓ ସତ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ସେହିପରି ପୃଥିବୀର ତଳକୁ ସାତଟି ଲୋକ ଯଥା: ତଳ, ଅତଳ, ବିତଳ, ସୁତଳ, ରସାତଳ, ତଳାତଳ ଓ ପାତାଳ ଅଛନ୍ତି । ଏ ସମସ୍ତ ଭୌତିକ ଜଗତର ଲୋକସମୂହ ଅଟନ୍ତି । ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଲୋକ ହେଉଛି ସତ୍ୟ ଲୋକ ଯେଉଁଠି ବ୍ରହ୍ମା ନିବାସ କରନ୍ତି । ସମସ୍ତ ଜୀବଙ୍କର ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଭଗବାନ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ । ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିରେ ୮୪ ଲକ୍ଷ ପ୍ରଜାତିର ଜୀବ ଅଛନ୍ତି । ସେମାନେ ହେଲେ ସ୍ଥାବର, ଜଙ୍ଗମ, ସରୀସୃପ, କୀଟ, ପତଙ୍କ, ଜଳଚର, ସ୍ଥଳଚର ଓ ନଭଚର ।

ଏହି ଭୌତିକ ଜଗତ ହେଉଛି ଗୋଟିଏ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ପରି । ସବୁଜୀବ ଏହି ମଞ୍ଚରେ ଅଭିନୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ମଞ୍ଚରେ ଆମର ଭୂମିକା କ’ଣ ହେବା ଦରକାର? ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଆମପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ଭଗବାନଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରକାନ କରିବାକୁ, ତାଙ୍କର ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ତୃପ୍ତି ହେତୁ । ମନିଷ୍ୟକୁ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧି ଦେଇଛନ୍ତି ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେ ନିଜର ଭୂମିକା ଏହି ପାର୍ଥିବ ସତ୍ତା ରୂପୀ ମଞ୍ଚରେ ଠିକ୍ ଭାବେ ନିଷ୍ପାଦିତ କରିପାରିବ ।

ମନୁଷ୍ୟ ଯେ କୌଣସି ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମରେ ରୁହନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି, ସେ ନିଜର ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ତୃପ୍ତି ଇଛା ତିଳେ ମାତ୍ର କରିବ ନାହିଁ, କେବଳ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ତୃପ୍ତି ଇଛା କରିବେ; ଉଦାହାରତଃ ଜଣେ ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟକ୍ତି, ପୁରୁଷ ହୁଅନ୍ତୁ ବା ସ୍ତ୍ରୀ, ସିଏ ଭାବିବେ ଯେ ଏ ଘର କୃଷ୍ଣଙ୍କ ସେବା ସକାଶେ । ସେମାନେ ବିବାହ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଇଁ ତଥା ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ଦେବାକୁ ହିଁ କରିବେ । ନିଜ ସନ୍ତାନକୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଦାସ ଭାବିବେ । ସନ୍ତାନକୁ ସେହିଭଳି କୃଷ୍ଣଚେତନା ପ୍ରଦାନ କରି ବଢ଼ାଇବେ । ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ସନ୍ନ୍ୟାସ ଆଶ୍ରମରେ ଅଛନ୍ତି ତାହାହେଲେ ସେ ମଧ୍ୟ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ହିଁ ନିଜର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟାର କେନ୍ଦ୍ର ରୂପେ ରଖିବେ । ଏଇ କଥାକୁ ଅଧିକ ପ୍ରାଞ୍ଜଳ କରି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା । ଏକ ବୃତ୍ତ ଓ ତାର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁକୁ ମନେ ମନେ କଳ୍ପନା କରନ୍ତୁ । ବୃତ୍ତ ଟି କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁର ଚାରିଆଡ଼େ ଘୁରିବୁଲେ । ଠିକ୍ ସେହିପରି ଜୀବନବୃତ୍ତର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ହେଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ । ତାଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ଦେବାକୁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ କେନ୍ଦ୍ର କରି ଆମେ ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଓ ସୁ ସମନ୍ୱିତ ଜୀବନ ଜୀଇଁବା । ଆମେ କେଉଁ ଆଶ୍ରମରେ ଅଛନ୍ତି କିଛି ଅର୍ଥ ରଖେ ନାହିଁ, ସବୁଠାରୁ ମହତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ହିଁ ଆମେ ଆମ ଜୀବନ ବୃତ୍ତର ପ୍ରେରଣା କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ରୂପେ ସ୍ଥାପିତ କରିବା ।

ଆମେ କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଠାରୁ ଯେତେ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯିବା ସେତେ ଅଧିକ ସମୟ ମାୟାଦ୍ୱାରା ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ମାୟା ଜାଲରେ ପଡ଼ିବା । ଆମକୁ ମାନବ ଶରୀର ମିଳିଛି, ବୃଦ୍ଧି ପ୍ରୟୋଗ କଲେ ଜାଣିବା ଯେ ଭୌତିକ ଜଗତର ଆକର୍ଷଣ ହିଁ ଆମ ଦୁଃଖର କାରଣ । ମୁଖ୍ୟ ଆହ୍ୱାନ ହେଲା, ଏହି ଦୁଃଖକୁ କିପରି ସମୂଳେ ବିନଷ୍ଟ କରିବା । ଅନେକ ସମୟରେ ଆମେ ଭାବୁଛୁ ବହୁତ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଅର୍ଜନ କଲେ ଏହି ଦୁଃଖ ଦୂର ହେବ । କିନ୍ତୁ ଅନେକ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଅଧ ଅର୍ଜନ କଲାପରେ ମଧ୍ୟ ଆମେ ମୃତ୍ୟୁ ମୁଖରେ ପଡ଼ିବା । ଭଗବାନ ମନୁଷ୍ୟକୁ ବୁଦ୍ଧି ଦେଇଛନ୍ତି, ସ୍ୱାଧୀନ ବିଚାର ଦେଇଛନ୍ତି ତଥାପି ତାକୁ ଏତେ ଦୁଃଖ ସହୁଥିବାର ଦେଖି ଦୁଃଖିତ ହେଉଛନ୍ତି । ଏଣୁ ଜୀବକୁ ପ୍ରକୃତ ଦୁଃଖ ନିବାରଣ କିପରି ହେବ ତାହା ଶିଖାଇବାକୁ ଭଗବାନ ଶୁଦ୍ଧଭକ୍ତ ରୂପେ ସ୍ୱୟଂ ପ୍ରକଟ ହୁଅନ୍ତି ।

ଶ୍ରୀଳ କୃଷ୍ଣଦାସ କବିରାଜ ଗୋସ୍ୱାମୀ ପାଦଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ ଶ୍ରୀ ଚୈତନ୍ୟ ଚରିତାମୃତରେ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି-:
“ଗୁରୁ କୃଷ୍ଣ ରୂପ ହନ ଶାସ୍ତ୍ରେର ପ୍ରମାଣେ ।
ଗୁରୁ ରୂପେ କୃଷ୍ଣ କୃପା କରେନ ଭକ୍ତଗଣେ ।”

ଏହି ପଦ୍ୟାଂଶର ଅର୍ଥ ହେଲା, “ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ହିଁ ଜୀବଙ୍କ ଉପରେ କୃପା କରନ୍ତି । ଗୁରୁ ଅର୍ଥାତ୍ ଭାରୀ । ଭାରୀ, କାରଣ ସେ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ପ୍ରତିନିଧି । “ଗୁରୁ” ପଦରେ ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର ଅଛି । ‘ଗୁ’ ଅର୍ଥାତ୍ ଅନ୍ଧକାର । ‘ରୁ’ ଅର୍ଥାତ୍ ଆଲୋକ, ଯାହା ଏହି ଅନ୍ଧକାରକୁ ଦୂରକରେ । ଏଣୁ ‘ଗୁରୁ’ ଆମକୁ ଭୌତିକ ସଂସାରର ଅନ୍ଧକାରରୁ ଆଲୋକରୂପୀ ଶାଶ୍ୱତ ଆନନ୍ଦକୁ ଟାଣି ଆଣିବାର ଶକ୍ତି ରଖନ୍ତି । ନିଜ ଉଦାହାରଣ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଆମକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସାଧନା କିପରି କରିବାକୁ ହୁଏ, ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତି । ଗୁରୁ ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ନୁହନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କ ପ୍ରତିନିଧି ଦ୍ୱାରା ସେ ନିଯୁକ୍ତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଗୁରୁ ଅନେକ ପ୍ରକାରର । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ ହେଲେ ବର୍ତ୍ମ ପ୍ରଦର୍ଶକ ବା ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଗୁରୁ । ସେ ଆମକୁ ପ୍ରକୃତ ସାଧନା ମାର୍ଗ ଦେଖାନ୍ତି ଏବଂ ସଦ୍‌ଗୁରୁ(ପ୍ରକୃତ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଗୁରୁ/ଦୀକ୍ଷାଗୁରୁ)ଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ଆଣନ୍ତି । ଉଦାହାରଣ ସ୍ୱରୂପ, ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଛୋଟଥିଲି, ମୋର ଅଜା ଶ୍ରୀଳ ମଦନମୋହନ ଦାସ ଅଧିକାରୀ ପ୍ରଭୁ, ଯିଏକି ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ସରସ୍ୱତି ଠାକୁର ପ୍ରଭୁପାଦଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ ଥିଲେ, ମୋତେ ସାଧନା ଆଡ଼କୁ ଆକୃଷ୍ଟ କରାଇଥିଲେ । ସମସ୍ତ ଗୌଡ଼ୀୟ ମଠ ଓ ମିଶନର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତିସିଦ୍ଧାନ୍ତ ସରସ୍ୱତୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଠାକୁର ପ୍ରଭୁପାଦଙ୍କ ସାଧନା ଓ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବିଚାର ଧାରା ବିଷୟରେ ମୁଁ ମୋ ଅଜାଙ୍କଠାରୁ ଜାଣି ପାରିଲି । ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ଦୟିତ ମାଧବ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ରକ୍ଷକ ଶ୍ରୀଧର ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି କୁସୁମ ଶ୍ରମଣ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି କୁମୁଦ ସନ୍ତ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ବିଚାର ଯାଯାବର ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି କମଳ ମଧୁସୂଦନ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ମୟୁକ ଭାଗବତ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ ଏବଂ ଆହୁରି ଅନେକ ଶ୍ରୀଳ ପ୍ରଭୁପାଦଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ଯେଉଁମାନେ କି ମୋ ଅଜାଙ୍କ ଗୁରୁଭାଇ ଥିଲେ, ସେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଦର୍ଶନ ଓ ସଙ୍ଗ ମୋତେ ଅଜାଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା ।

ଥରେ ମୋର ଗୁରୁଦେବ ଅଜାଙ୍କ ଘରକୁ ଆସିଥିଲେ । ମୁଁ ତାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇବା ମାତ୍ରେ ହିଁ ତାଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇଗଲି । ତତ୍‌କ୍ଷଣାତ୍ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋ ହୃଦୟରେ ଗଭୀର ଅନୁରକ୍ତି ଜାତ ହେଲା । ତାଙ୍କର ସୁକୋମଳତା, ଦୈନ୍ୟତା, ବିଦ୍ୱତ୍ତା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ବୈଷ୍ଣବୋଚିତ ଗୁଣ ମୋତେ ଖୁବ୍ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥିଲା । ମୋର ଅଜା କହୁଥିଲେ ମୋର ସବୁ ଗୁରୁଭାଇ ଜୀବୋନ୍ମୁକ୍ତ ମହାପୁରୁଷ ଅଟନ୍ତି । ଯାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ତୁମେ ଆକର୍ଷିତ ହେଉଛ ତାଙ୍କଠାରୁ ଦୀକ୍ଷା ନେବାକୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କର, ଯଦି ସେ ଶିଷ୍ୟରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି ତାହାହେଲେ ତାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟତ୍ୱ ଗ୍ରହଣକର । ମୋର ଗୁରୁଦେବ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତିପ୍ରମୋଦ ପୁରୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଠାକୁରଙ୍କ ପାଖରେ ମୁଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲି ଯେ ସେ ମୋତେ ଶିଷ୍ୟରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ । ମୋ ପ୍ରାର୍ଥନାର ଆଠବର୍ଷ ପରେ ସେ ମୋତେ ଶିଷ୍ୟରୂପେ ଗ୍ରହଣ କଲେ । ଇତି ମଧ୍ୟରେ ମୋର ସହନଶୀଳତାର ଅନେକ ପରୀକ୍ଷା ମଧ୍ୟ ନେଇଥିଲେ । ଯେପରିକି, ପ୍ରଥମେ, ସେ ମୋତେ କହିଲେ, “ମୁଁ ଜଣେ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ଏବଂ ଗୁରୁ ଭାଇଙ୍କ ଘରେ ରହୁଛି, ମୋର କୌଣସି ପ୍ରଚାର କେନ୍ଦ୍ର, ମଠ ବା ମନ୍ଦିର ନାହିଁ । ତୁମେ କୌଣସି ଆଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଠାରୁ ଦୀକ୍ଷା ନିଅ, ତାହାହେଲେ ତୁମେ ରହିବାକୁ ଅନେକ ମଠ ମିଳିଯିବ ।” ମୁଁ ଉତ୍ତର ଦେଇଥିଲି, “ମୋ ପାଇଁ ଏହା କୌଣସି ସମସ୍ୟା ନୁହେଁ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ଦୀକ୍ଷା ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି ।” ସେ ପୁଣି କହିଲେ, “ତୁମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ନାତକ ହୋଇନାହଁ । ପ୍ରଥମେ ସ୍ନାତକ ଶିକ୍ଷା ପୂରା କର । ନଚେତ୍ ଶାସ୍ତ୍ରର ଗଭୀର ଅର୍ଥ ବୁଝିପାରିବ ନାହିଁ ।” ଏଭଳି ସେ ମୋ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ଅନେକ ପରିକ୍ଷା ନେଇଥିଲେ ।

ମୋର ବର୍ତ୍ମପ୍ରଦର୍ଶକ ଗୁରୁଥିଲେ ମୋ ଅଜା । ତାଙ୍କ ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ମୋର ଦୀକ୍ଷାଗୁରୁ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ପ୍ରମୋଦ ପୁରୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଠାକୁରଙ୍କୁ ପାଇଲି । ଦୀକ୍ଷା ନେବାପରେ ସେ ମୋର ଶିକ୍ଷା ମଧ୍ୟ ଦେଇଥିଲେ । ମୋ ଗୁରୁଦେବ କହୁଥିଲେ, “ମୋର ସବୁ ଗୁରୁଭାଇ, ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରକଟ ଅଛନ୍ତି, ତୁମକୁ ଶିକ୍ଷାଦେବାକୁ ଯୋଗ୍ୟ । ଶ୍ରୀଚୈତନ୍ୟ ଗୌଡ଼ୀୟ ମଠର ଅଚାର୍ଯ୍ୟ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ବଲ୍ଲଭ ତୀର୍ଥ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ ଏବଂ ଶ୍ରୀ ଚୈତନ୍ୟ ଗୋଡ଼ୀୟ ମଠର ସାଧାରଣ ସଚିବ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ବିଜ୍ଞାନ ଭାରତୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜଙ୍କ ପାଖରୁ ତୁମେ ଶିକ୍ଷା ପାଇ ପାରିବ ।” ଏଣୁ ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ହେଲେ ମୋର ଶିକ୍ଷାଗୁରୁ ।

ଅନ୍ୟ ଏକପ୍ରକାର ଗୁରୁହେଲେ ‘ଚୈତ୍ୟ ଗୁରୁ’ । ଆମ ହୃଦୟରେ ଚୈତ୍ୟଗୁରୁ ରୂପେ ସ୍ୱୟଂ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ବିରାଜିତ । କ୍ଷୀରୋଦକଶାୟୀ ମହାବିଷ୍ଣୁ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ହୃଦୟରେ ପରମାତ୍ମା ରୂପେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟନ୍ତି । ଏହି ଚୈତ୍ୟ ଗୁରୁହିଁ ଆମର ଦୀକ୍ଷାଗୁରୁ ରୂପେ ଆମର ମାର୍ଗ ଦର୍ଶନ କରାନ୍ତି । ଏହି ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଆଲୋଚନାରେ ମୁଁ ଆଶକରୁଛି ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ଆଧ୍ମାତ୍ମିକ ଜୀବନରେ ଏହି ଚାରିଗୁରୁଙ୍କ ଭୂମିକା ବିଷୟରେ ବୁଝି ପାରିଥିବେ ।

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା ଅର୍ଥ ମନକୁ ଭଗବାନ ଓ ଭଗବାନଙ୍କ ସେବା ଉପରେ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ସ୍ଥିର ରଖିବା । ଦୀକ୍ଷାଗୁରୁ ଓ ଶିକ୍ଷାଗୁରୁ ଏହି ବିଷୟରେ ଆମମାନଙ୍କୁ ଉଦାହାରଣ ସହ ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତି । ଏଣୁ ଆମକୁ ତାଙ୍କ ଆନୁଗତ୍ୟରେ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେ ବୁଝିବା ଉଚିତ ଯେ ଗୁରୁ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ ନୁହନ୍ତି, ସେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ସ୍ୱରୂପ ଅଟନ୍ତି । ଯିଏ ଆମକୁ ଦୀକ୍ଷା ଓ ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତି, ସେମାନେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ହିଁ ପ୍ରକୃତ ପ୍ରତିନିଧି ଅଟନ୍ତି । ଆମର ମହାନ ରସିକାଚାର୍ଯ୍ୟ ଶ୍ରୀଳ ବିଶ୍ୱନାଥ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ଠାକୁର ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ଅଷ୍ଟକମ୍ ରଚନା କରିଛନ୍ତି । ସେଥିରେ ସେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି- “ସାକ୍ଷାଦ୍ ହରିତ୍ତ୍ୱେନ ସମସ୍ତ ଶାସ୍ତ୍ରେୌର୍‌, ଉକ୍ତସ୍ତଥା ଭାବ୍ୟଦେବସଦ୍‌ଭିଃ”, ଅର୍ଥାତ୍‌, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର କୃପା ଜୀବକୁ କେବଳ ଶୁଦ୍ଧ(ଗୁରୁ)ଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ । ଏଣୁ ଶାସ୍ତ୍ର ଅନୁଯାୟୀ ଆମେ ବୁଝିବା ଯେ ଗରୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କଠାରୁ(ହରିଙ୍କଠାରୁ) ଅଭିନ୍ନ । ତଥାପି କିଛିଟା ପ୍ରଭେଦ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଯେପରିକି ଗୁରୁ ପ୍ରକଟଲୀଳାରେ ବୃଦ୍ଧ ହୁଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କେବେହେଲେ ବୃଦ୍ଧ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁ, ଭଗବାନ ରାମ ଓ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଶରୀରର କେଶ କଦାପି ପକ୍ୱ ହୋଇନଥିଲା, ସେମାନଙ୍କର ନିଶ ଦାଢ଼ୀ ନଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କର କେଶ ପକ୍ୱ ହୁଏ, ତାଙ୍କ ଶରୀରରେ ନିଶ, ଦାଢ଼ୀ ହୁଏ । ଭଗବାନ ପରମେଶ୍ୱର ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଏ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱର ନିୟନ୍ତା, କିନ୍ତୁ ଗୁରୁ ଏ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ନିଜେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଶ୍ରୀଳ ବିଶ୍ୱନାଥ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ଠାକୁରଙ୍କ ମତ ଅନୁଯାଇ ଗୁରୁ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଯେତେ ଅଧିକ ପ୍ରିୟ ସିଏ ସିଏ ସେତେ ଅଧିକ ଭଗବତ୍‌ସତ୍ତା ଧାରଣ କରିଥାନ୍ତି । ଅତଃ, ଗୁରୁ ଓ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଭେଦ ରହିଛି ।

କୃ୍‌ଷ୍ଣ ମାୟାକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ, ଗୁରୁ ମାୟାଦ୍ୱାରା କବଳିତ ହୋଇଯାଇପାରନ୍ତି । ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତିବିନେଦ ଠାକୁର, ‘ନାମାମୃତ’ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି, “ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଗୁରୁ ଲାଭ, ପୂାଜ, ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଲାଳସାରେ ଅନ୍ୟ ବୈଷ୍ଣବ ସାଧୁଙ୍କର ନିନ୍ଦାକରନ୍ତି । ଏହା ଫଳରେ ‘ନାମପରାଧ’ ହୁଏ । ନାମ ଜପକରିବାରେ ତାଙ୍କର ରୁଚି କମିଯାଏ ଏବଂ ଧନ ଓ ବିଷୟ ଭୋଗ ଲାଳସା ବଢ଼ିଯାଏ ।” ଅନ୍ୟ ଏକ ଆଲେଖ୍ୟରେ ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତିବିନେଦ ଠାକୁର ଲେଖିଛନ୍ତି, “ମନୁଷ୍ୟଖୁ ଅପରାଧ କାରଣରୁ ହିଁ ହରିନାମରେ ସ୍ୱାଦ ଅନୁଭବ ହୁଏ ନାହିଁ ।ଦିବ୍ୟ ହରିନାମ ହରି-ରସ-ଘନ ଅଟନ୍ତି । ଅପରାଧ ରହିତ ହୋଇ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନାମ ଜପ କରନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଏହି ରସ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥାଏ । ଶୁଦ୍ଧ ହୃଦୟରେ ନାମ ଜପ କଲେ, ହୃଦୟ ଆନନ୍ଦ ମଗ୍ନ ହୁଏ, ଆଖିରୁ ଅବିରତ ଅଶ୍ରୂ ବୋହିଚାଲେ ଏବଂ ଜପ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଦିବ୍ୟ ଆନନ୍ଦ ଅନୂଭବ କରାପାରନ୍ତି ।

ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ହରେକୃଷ୍ଣ ମହାମନ୍ତ୍ର ଜପ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଏହି ସବୁ ଲକ୍ଷଣ ନାହିଁ, ତାହା ହେଲେ ଜାଣିବା ଯେ ଅପରାଧ ଯୋଗୁଁ ତାଙ୍କ ହୃଦୟ ପଥର ଭଳି ହୋଇଯାଇଛି । ସାଧକର ଦାୟିତ୍ୱ ହେଲା ହରେକୃଷ୍ଣ ମହାମନ୍ତ୍ର ଅପରାଧ ରହିତ ହୋଇ ଜପ କରିବେ । ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଲୋକକୁ ଯିଏ ମହାମନ୍ତ୍ର ଜପ କରିବାକୁ କହନ୍ତି, ସେ ନାମାପରାଧୀ ଅଟନ୍ତି ।ଯଦି ଘୁଷୁରୀ କୁ ମୋତି ମାଳା ଦେବା , ଘୁଷୁରୀ ତାର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିବ ନାହିଁ ଅବହେଲା କରିବ । ସେପରି ଯାହାର ନାମରେ ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁ ତାକୁ ମହାମନ୍ତ୍ର ଜପ କରିବାକୁ କହିବା ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ନୁହେଁ । ଏହା ଆମର ପ୍ରାଥମିକ ଦାୟିତ୍ୱ ଯେ ସେମାନଙ୍କର ହରେକୃଷ୍ଣ ମହାମନ୍ତ୍ର ରେ ବିଶ୍ୱାସ ବଢେଇ ବାକୁ ହେବ(ହରି କଥା ସାହାଯ୍ୟରେ ହରିନାମ ମହିମା ବୁଝେଇ) । ବିଶ୍ୱାସ ବଢିବା ପରେ ଆମେ ତାକୁ ହରିନାମ ଜପ କରିବାକୁ ଉପଦେଶ ଦେଇ ପାରିବା । ମିଥ୍ୟା ଅହଙ୍କାର ବଶରେ ଆମେ ନିଜକୁ ଗୁରୁ ଭାବିଲେ ଏବଂ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଲୋକଙ୍କୁ ହରିନାମ ଦୀକ୍ଷା ଦେଲେ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଅପରାଧ ଯୋଗୁଁ ଅଧୋପତିତ ହେବେ ।

ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି ଏହି ଭୌତିକ ଜଗତରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନାମ ରୂପରେ ପ୍ରକାଶ ହେଲେ । ଦିବ୍ୟ ହରିନାମ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଦିବ୍ୟ ରୂପ ଏବଂ ନାମ ଓ ନାମୀ ଅଭିନ୍ନ । ଗୋଲୋକ ବୃନ୍ଦାବନରୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦିବ୍ୟ ନାମ ରୂପେ ଓହ୍ଲେଇ ଆସିଛନ୍ତି ଏହି ଧରାକୁ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଙ୍କ ସହ ପୁନଃ ସମ୍ବନ୍ଧ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ହେଲେ ଗୁରୁ ଓ ବୈଷ୍ଣବଙ୍କର ଅନୂଗତରେ ଅପରାଧ ରହିତ ହୋଇ ଶ୍ରଦ୍ଧା ର ସହିତ ଆମକୁ ହରିନାମ କରିବାକୁ ହେବ । ଦୈନନ୍ଦିନ ଜିବନରେ ଭକ୍ତି ସମ୍ବନ୍ଧିତ ନିୟମ ମାନିବାକୁ ହେବ ।

ଏହି ଲେଖାର ପୂର୍ବରୁ କୁହାଯାଇଛି , ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆମ ଜୀବନର କେନ୍ଦ୍ରରେ ରଖିବା । ଗୃହସ୍ଥ ହିସାବରେ ଆମେ ଯାହା କିଛି କରିବା ସେ ସବୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଇଁ କରିବା । ଜୀବିକା ଉପାର୍ଜନ ପାଇଁ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛେ ଭାବିବା ଯେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଙ୍କ ପରିବାରର ଭରଣ ପୋଷଣ ପାଇଁ ଏ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି । ଯାହା ରୋଷେଇ କରିବା ସେ ସବୁ ଭୋଗ ଲଗେଇ ଭଗବାନଙ୍କୁ ସମର୍ପଣ କରିବା ଏବଂ ପରେ ପ୍ରସାଦ ରୂପରେ ଗ୍ରହଣ କରିବା । ପବିତ୍ର ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ମନସ୍ଥ କଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଙ୍କ ଦିବ୍ୟ ଲୀଲା ସ୍ଥଳୀ ସବୁ ଦର୍ଶନ କରିବା ଏବଂ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତଙ୍କର ସଙ୍ଗ କରିବା । ଏହି ଭଳୀ ଆମେ ଆମର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଙ୍କ ସହ ଯୋଡିଦେବା ।

ଶ୍ରୀବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ପାଖରୁ ମୂଳତଃ ଆସିଥିବାରୁ ସମସ୍ତ ଜୀବ ବିଶୁଦ୍ଧ କିନ୍ତୁ ଆମେ ଏ କଥା ଭୂଲି ଯାଉଛେ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା ହାସଲ କରିବା ପରେ ଏବଂ ଅନେକ ଧନ ସମ୍ପତି ଅର୍ଜନ କଲା ପରେ କାହିଁକି ନିଜକୁ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ଅସହାୟ ଭାବୁଛେ? ଆମେ ଏ ଭୌତିକ ସଂସାରର ଦୁଃଖ ଜ୍ୱାଳାରେ କାହିଁକି ସନ୍ତପ୍ତ? କାରଣ ଆମେ କୃଷ୍ଣ ଦେଇଥିବା ଭୂମୀକା ଠାରୁ ଦୁରେଇ ଯାଉଛେ । ସେହି ଭୂମିକାଟି ହେଲା କୃଷ୍ଣଙ୍କର ନିତ୍ୟ ଦାସ ହେବା ଏବଂ ତାଙ୍କର ନିତ୍ୟ ସେବା କରିବା । କେବଳ ଏହି ଉପାୟରେ ହିଁ ଆମେ ୮୪ ଲକ୍ଷ ଯୋନିରେ ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରରୁ ଉଦ୍ଧାର ପାଇ ପାରିବା ।

ଆଧ୍ୟତ୍ମିକ ସାଧନା ଓ ଭୌତିକ ସଂସାରର କର୍ତବ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଆମକୁ ସନ୍ତୁଳନ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ପଡିବ । ଭୌତିକ ସଂସାରର କର୍ତବ୍ୟ କୁ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଅବହେଳା କରିବା ଉଚିତ୍ ହେବ ନାହିଁ । ଏବଂ ନିତ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ କୁ ପାଇବାକୁ ଆମକୁ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତି ପଥରେ ସାଧନ କରିବାକୁ ହେବ, ଆଧାତ୍ମିକ ସଙ୍ଗ ଯୋଡିବାକୁ ହେବ । ମନୂଷ୍ୟର ସ୍ୱଭାବ, ସଂସ୍କୃତି ଓ ଭାଷା ତାହାର ସଙ୍ଗ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ । ପଦ୍ମ ପୁରାଣରେ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି ଉତ୍କଳେ ପୁରୁଷୋଭମାତ୍‌, ଅର୍ଥାତ୍ ଭଗବାନଙ୍କର ମହିମା ପୂରା ବିଶ୍ୱରେ ପୁରୁଷୋତମ ଧାମରୁ ପ୍ରଚାର ହେବ, ପୁଣି ଶ୍ରୀଲ କୃଷ୍ଣ ଦାସ କବିରାଜ ଗୋସ୍ୱାମୀ ପାଦ, ଶ୍ରୀ ଚୈତନ୍ୟ ଚରିତାମୃତରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ବିଶ୍ୱର ପ୍ରତି ଗ୍ରାମ ଓ ସହରରେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦ୍ୱାର ପ୍ରଚାରିତ ମହାମନ୍ତ୍ର ର ମହିମା ବ୍ୟାପ୍ତ ହେବ ।

ଏହି ଉକ୍ତିକୁ ସତ୍ୟ କରିବାକୁ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ସରସ୍ୱତୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଠାକୁର ପ୍ରଭୁପାଦ, ଶ୍ରୀଲ ଭକ୍ତି ବିନୋଦ ଠାକୁରଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ପୁରୀ ଧାମରେ ପ୍ରକଟ ହେଲେ । ଶ୍ରୀଚୈତନ୍ୟ ମଠ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଗୌଡିୟ ମଠ ମାଧ୍ୟମରେ ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟାପି ମହାମନ୍ତ୍ର ପ୍ରଚାର କରିବାକୁ ଭଗବାନ ତାଙ୍କୁ ଶକ୍ତି ଦେଲେ । ୧୯୩୫ ମସିହାରେ ମାୟାପୁର ଠାରେ, ବ୍ୟାସ ପୂଜା ଉତ୍ସବ ଅବସରରେ ଶ୍ରୀଳ ପ୍ରଭୁପାଦ କହିଥିଲେ ଯେ:
“ଭଗବାନଙ୍କୁ ଆମେ ଦେଖି ପାତୁ ନାହେଁ । ଯେଉଁ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତ ଭଗବାନଙ୍କର ସେବା କରୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ଆମକୁ ଶକ୍ତି ଦେବେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ । ସେମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦର୍ଶିତ ମାର୍ଗରେ ଅନୂସରଣ କରିବାହିଁ କେବଳ କଲ୍ୟାଣର ଏକମାତ୍ର ପନ୍ଥା ଆମେ ଭକ୍ତଙ୍କର ପଦଧୂଳିରେ ଗଡି ଯିବା । ଆମେ କାହାକୁ ଶିଷ୍ୟ କରିବା ନାହିଁ । ଆମେ କରୁନାହୁଁ କିମ୍ବା କରିବା ନାହିଁ ମଧ୍ୟ । କାରଣ, ଏଭଳି କଲେ ଓଲଟା ରାସ୍ତାରେ (ଅଭକ୍ତଙ୍କର ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିଯିବା) । ଆପଣ ସମସ୍ତେ ମୋର ଗୁରୁ ଏହି ଅଧମକୁ ନିଜ ଶିଷ୍ୟ ବିଚାର କରି କୃପା କରନ୍ତୁ ।”
ମୋର ପରମ ଗୁରୁଦେବଙ୍କ ପ୍ରକଟ ଲୀଳା ସମାପ୍ତ ହେବା ପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରେମ ଧର୍ମର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ଉଦ୍ଦ୍ୟେଶରେ ଏବଂ ପରମ ପ୍ରିୟ ଶ୍ରୀଳ ପ୍ରଭୁପାଦଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ମୋର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଦୀକ୍ଷା ଗୁରୁ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୁର୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ପ୍ରମୋଦ ପୁରୀ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଠାକୁର ଶ୍ରୀ ଗୋପୀନାଥ ଗୌଡୀୟ ମଠ ସ୍ଥାପନ କଲେ । ମୋର ଶିକ୍ଷା ଗୁରୁ ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତି ଶ୍ରୀଲ ଭକ୍ତି ଦୟିତ ମାଧବ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ ଶ୍ରୀ ଚୈତନ୍ୟ ଗୌଡୀୟ ମଠ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୁର୍ତି ଶ୍ରୀଲ ଭକ୍ତି ରକ୍ଷକ ଶ୍ରୀଧର ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ ଶ୍ରୀ ଚୈତନ୍ୟ ସାରସ୍ୱତ ମଠ, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଭକ୍ତି ପ୍ରଜ୍ଞାନ କେଶବ ଗୋସ୍ୱୀମୀ ମହାରାଜ ଶ୍ରୀ ବେଦାନ୍ତ ସମିତି, ଦିବ୍ୟ କୃପା ମୂର୍ତ୍ତି ଶ୍ରୀଳ ଭକ୍ତି ସାରଙ୍ଗ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମହାରାଜ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ଗୌର ନିତ୍ୟନନ୍ଦ ମନ୍ଦିର ସ୍ଥାପନା କଲେ ।

ଆମ ଗୁରୁ ବର୍ଗଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପିତ ସମସ୍ତ ସୋସାଇଟୀ ଓ ସେମାନଙ୍କ ଅନୂଗାମୀ ଗଣ ନିଜର ଚରମ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଉନ୍ନତି ଚାହାନ୍ତି ଏବଂ ସେହି ଉଦ୍ଦ୍ୟେଶରେ ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରେତ୍ସାହିତ କରୁଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରି ତାଙ୍କ ସେବାରେ ଜୀବନ ନିର୍ବାହ କରିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଛନ୍ତି । ଯଦି ଆମେ ବାସ୍ତବିକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଉନ୍ନତି ଚାହୁଁ, ତାହାହେଲେ ଆମେ ସମାନ ମାନସିକତା ଓ ଉଚ୍ଚତର ସାଧନା ସ୍ଥିତିରେ ଥିବା ଭକ୍ତଙ୍କର ସଙ୍ଗ ଖୋଜିବା ଉଚିତ୍ । ଏହି ସୋସାଇଟୀରେ ଯେଉଁମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ସୌହାଦ୍ର୍ଦ୍ୟପୁଣ୍ଣ୍‌ର୍ ସମ୍ବନ୍ଧ ରଖିଛନ୍ତି ଏବଂ ଅଣ ସମ୍ପ୍ରଦାୟିକ(ଘକ୍ଟଦ୍ଭ-ଝରମଗ୍ଧବକ୍ସସବଦ୍ଭ) ଓ ଅନିର୍ଣ୍ଣାୟକ(ଘକ୍ଟଦ୍ଭ-ଔଙ୍କୟଶରଜ୍ଞରଦ୍ଭଗ୍ଧବକ୍ଷ) ବିଚାର ଚାହାନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗ କରିବା ଉଚିତ୍ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଭଗବାନ ଶ୍ରୀଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରଚାରିତ ପ୍ରେମ ଧର୍ମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଶୁଦ୍ଧ କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମର ଆସ୍ୱାଦନ କରି ପାରିବା । ନିଜର ନିତ୍ୟ ସ୍ୱରୂପକୁ ଅନୁଭବ କରିପାରିବା ଏହା ହିଁ ଚରମ ଉପାୟ ଅଟେ ।

ମୁଁ ବିନମ୍ର ଭାବେ ମୋର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଗୁରୁ ଏବଂ ଆମ ଗୁରୁ ପରମ୍ପରା- ଶ୍ରୀ ବ୍ରହ୍ମ ମାଧ୍ୱ ଗୌଡ଼ୀୟ ସାରସ୍ୱତ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି ଯେ ସେମାନେ ମୋ ଉପରେ କୃପା କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଶକ୍ତି ଦିଅନ୍ତୁ ଯଦ୍ୱାରା ମୁଁ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦତ୍ତ ଭୂମିକାକୁ ନିଷ୍ପାଦନ କରି ପାରିବି, ଏବଂ ଜୀବନର ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସ ଯାଏଁ ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣ ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରେମଧର୍ମକୁ ଗୁରୁ ବର୍ଗଙ୍କର ଆନୁଗତ୍ୟରେ ରହି ବିଶ୍ୱର କୋଣ କୋଣରେ ପ୍ରଚାର କରିବି ।

ଆପଣଙ୍କର ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଶନ ସେବାରେ ଏବଂ ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତଙ୍କର ଚରଣ କମଳ ରଜ ଅଭିଳାଷୀ

ଭକ୍ତି ବିବୁଧ ବୋଧାୟନ
ଶ୍ରୀ ଗୋପୀନାଥ ଗୌଡ଼ୀୟ ମଠର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ